In ons multiculturele gezin genieten we van eten. Liefst natuurlijk biologisch, maar vooral lekker eten. En (bijna) iedere dag wordt hier gekookt, van andijviestamppot tot bruine bonen met rijst. Na mijn vertrek uit het ouderlijk nest heb ik het vak van koken en bakken op de studentenkamer en de keukens van de hotelschool in Leeuwarden geleerd. Vanaf de eerste dag ‘op mezelf’ nam ik me voor nooit meer bietjes of koolrabi te eten. Of lever. Getver, wat vond ik dat smerig.
Maar ja, dan wordt je volwassen en krijgen je zintuigen ineens toch zin in nieuwe dingen. Je verdiept je in de ins en outs van wat je eet en probeert eens wat. Dankzij goden als Ottolenghi of prinsessen als Jacintha Bokma heb ik mijn walging voor bietjes dan ook overwonnen. Nu staat hier bijna wekelijks een bietensalade, bietensoep, quinoa met bieten of geroosterde biet uit de oven op tafel. En onze kleine fijnproever van vier? Die doet dus gewoon mee met al deze tinten paars. Die bietjes zijn dus supergezond, en superlekker. En je schijnt er ook nog harder van te gaan lopen. Ha, komt dat even goed van pas!
Toch lijkt het wel of gewoon lekker en gezond eten niet meer genoeg is en moeten we allerlei superfoods gaan eten en drinken. Chiazaad in de pap, gojibessen in de salade, baobab in een smoothie. Niet alleen zijn deze superfoods superduur, de meesten hebben ook nog eens superlang in een vliegtuig gezeten. Hoog tijd dus voor mij om een expert in te schakelen, en zo heb ik Anne Hopman, gevraagd een blog met me te schrijven over superfoods, en waarom ze toch altijd broccoli in huis heeft.
Ze heeft vast ook tips om nog harder te lopen, handig voor als ik het een keer weer zat word om bietjes te eten.

Met (super)hartelijke groet,

Pink Carrot

Myranda van Leeuwen

Gastblog door Anne Hopman (orthomoleculair voedingsdeskundige en eigenaar van Buro Broccoli in Amsterdam)
Voor trends en hippe dingen, die ook nog eens als super gezond worden bestempeld, ben ik nogal gevoelig. Hoe vaak ik niet de drang voel om weer naar de Ekoplaza of ander superfood walhalla te rennen en daar mijn zuurverdiende centjes zo snel mogelijk uit te geven aan een moerbeien of hennepzaad. En als ik dan toch bezig ben kan die rauwe cacauboon er ook ook nog wel even bij. ‘Dat is dan € 30 alstublieft’. Slik.
Bij mijn cliënten merk ik het ook. Ze investeren veel geld in superfoods: gojibessen, chiazaad, tarwegras shotjes, maca poeder. Maar gaan wel naar Albert Heijn voor een magnetronmaaltijd, of nemen onderweg ‘een shoarma’ mee, want er is geen tijd of zin om te koken.

Wil je verder lezen klik op onderstaande link….

http://myrandaleeuwen.wordpress.com/2014/02/13/superfoods-onzin-of-toch-niet/